how-i-met-myself บทที่ 16

Chapter 16 it all happens again
ทุกๆคืนหลังจากนั้น ผมฝันในแบบที่เป็นไปได้ ประตูเปิดออก ผู้ชายวิ่ง เสียงดัง ผู้ชายกำลังมองหาบางอย่าง บางครั้ง มันเป็นผมที่วิ่งออกจากประตู และบางครั้งเป็นผมที่ถูกชนล้มลงพื้น บางครั้งเป็นผมที่มองหาอะไรบางอย่าง บางครั้งเป็นผมมองดูผู้ชายหาอะไรบางอย่าง และตอนหลัง ทุกอย่าง ผมจะได้ยินเสียงของผู้ชายตะโกน “ช่วยด้วย” และ “Andrea kati “
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ผมตื่นมาแล้วร้อน หนาว ร้องไห้ ตะโกน และมักจะ กลัวอยู่เสมอ ผมไม่ได้บอก Andrea แต่ผมรู้ว่าเธอรู้ ผมจะบอกได้ว่าเธอตื่นขึ้นมาเมื่อผมตื่น แม้ว่าเธอจะไม่เคยพูดอะไร แต่ผมรู้สึกว่าเธอก็กลัวว่าอะไรเกิดขึ้นกับผมเหมือนกัน.
*
วันอาทิตย์ที่ 18 มกราคม เป็นวันท้องฟ้าสีเทา ฤดูหนาวอากาศเย็นวันนี้ มันไม่มีหิมะตก แต่มันดูเหมือนจะตก ผมตื่นเช้าและไปทำงาน หัวหน้าของผมบอกให้ผมไปที่ออฟฟิศและวางแผนงานใหม่กับเขาก่อนที่จะคุยกันเกี่ยวกับมัน กับ คนอื่นๆ ในวันจันทร์ มันใช้เวลานานมากกว่าที่ผมหวังไว้ และผมก็ไม่ได้กลับบ้านจนถึงหกโมงครึ่ง
“สวัสดี !” ผมตะโกนขณะที่เดินผ่านประตูของแฟลตของเรา “สวัสดี เธออยู่ไหน”
ไม่มีเสียงตอบกลับมา ผมเดินไปยังห้องรับแขก และบนโต๊ะมีโน้ตแปะไว้
ถึงจอห์น
Zsolt โทรมา บอกว่าแม่เขาป่วย ฉันเลยเสนอที่จะดูแลบาร์ให้เขาขณะที่เขาพาแม่ไปหาหมอ
ฉันไม่สามารถให้ petra มาดู kati ได้ฉันจึงพาเธอไปกับฉันด้วย จะไม่นานนะฉันหวังงว่า
พบกันนะคะ
รัก
จาก Andrea (และkati )
เลือดของผมเย็นขึ้น ผมดูนาฬิกา มันเป็นเวลาหกโมงสี่สิบห้านาที ผมวิ่งไปยังฮอลล์ ลืมเสื้อโค้ทและวิ่งลงบันไดและออกไปยังถนน จากนั้นผมเริ่มวิ่งไปยังบาร์ มันก็อีกห้านาทีหนึ่งทุ่ม ผมเลี้ยวขวาไปยัง felka utca ไม่ใช่ซ้ายไปยัง gergely utca และวิ่งไปยังเลขที่ 7 ประตูใหญ่ข้างหน้าถูกเปิดขึ้น ผมวิ่งไปข้างใน ผมหายใจเร็วขึ้นเพราะวิ่งมา ผมได้ยินเสียงของทีวีหรือวิทยุจากหนึ่งในแฟลต
ทันใดนั้น มันมีเสียงดังมากคล้ายระเบิดจากข้างนอกที่ใดที่หนึ่ง หน้าต่างทุกบานเขย่า หนึ่งหรือสองบานถูกเปดออก และเสียงเรียกจากข้างนอกในความมืด
“อะไรน่ะ” คนหนึ่งถาม
“ฉันก็ไม่รู้” อีกคนตอบ
“มันเสียงเหมือนกับระเบิด” คนที่สามพูด
จากนั้น ผมได้ยินบางคนตะโกนออกมาจากข้างนอก “ช่วยด้วย ช่วยด้วย มันมีระเบิดที่ gergely utca ช่วยด้วยทุกคน
ผมวิ่งออกไปยังตึก ประตูปิดเสียงดังข้างหลังผม
ในถนน ผมวิ่งตรงไปยังคนหนึ่ง
“ระวังด้วย” ผู้ชายคนนั้นพูด
เขาล้มลงไปยังพื้น ผมมองลงไปแ ถามตัวเองว่าอะไรที่ผมกำลังจะเห็น นั่นเป็นผู้ชายคนที่ดูเหมือนผมมากอยู่ที่พื้น
“ขอโทษครับ” ผมพูดในภาษาฮังการี
จากนั้นผมวิ่งไปยัง felka utca และข้ามไปยังถนน ใจของผมเต้น ผมกำลังคิดถึงเวลาทั้งหมดเกี่ยวกับอะไรที่ผมจะหา

how-i-met-myself บทที่ 17

Chapter 17 we must get them out
เมื่อผมกลับไปยัง gergely utca ผมหยุดวิ่ง มันยากที่จะเห็น ว่าผมกำลังไปที่ไหน ถนนเต็มไปด้วยควัน เหมือนกับเมฆสีเทาหนาๆอยู่ทุกที่ ผมไม่เห็นอะไรเลย ค่อนข้างมีแก๊สจากท่อในหนึ่งของตึกเก่าพัง และทำให้มีการระเบิดเกิดขึ้น
ผมเอาผ้าเช็ดหน้าออกมา และเอามาปิดปากและจมูก และเดินไปตามถนน มันมีเสียงที่ดังมากจากสัญญาณรถ เริ่มจากการระเบิด ผมพบว่าผมกำลงัเดินอยู่บนแก้วที่แตกจากหน้าต่างที่แตก ผู้คนพยายามที่จะพังชิ้นอื่นๆจากหน้าต่างของเขา และบางคนเริ่มที่จะเอากระดาษและพลาสติกปกคลุมเพื่อนให้แฟลตอบอุ่น
ผมรู้ว่าผมต้องไปที่บาร์ของ Zsolt เพราะว่ามันมีฝูงชนกลุ่มเล็กยืนอยู่รอบๆ ผมมองลงไป มันไม่มีอะไรเลย ผมไม่สามารถมองเห็นทางลงไปได้ หน้าต่างหรือแม้กำแพง มันมีแค่หินที่แตกอยู่เยอะมาก ผมมองและมอง ใจของผมว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง
“ภรรยาผม” ผมตะโกนในภาษาฮังการี “ภรรยาและลูกสาวของผมอยู่ที่นั่น เราต้องเอาพวกเขาออกมา ช่วยผมด้วย”
ผู้คนมองมายังผม
“มาเร็ว” ผมพูด มองไปยังผู้คนที่ยืนมองรอบ “เราต้องเอาพวกเขาออกมา”
ผมเริ่มที่จะสั่ง ผมให้ทุกคนยืนในแถวตรงและบอกให้พวกเขาผ่านหินจากการทำลายตึก และให้พวกเขายืนในถนน จากนนั้นผมเอาชิ้นที่หักของไม้และหินออก ผู้คนก็ได้เกิดความคิด และทำงานกันเป็นกลุ่ม ผมดีใจที่ได้เห็นเพื่อนบ้านคนอื่นๆมาและเข้าร่าวม ในอีกด้านของอะไรที่เกิดขึ้นหน้าบาร์” น่าประหลาดใจ ต่อมา ผมลงไปยังสถานที่ที่ทางประตูอยู่
ในขณะเดียวกัน ผมได้ยินเสียงของรถตำรวจ รถดับเพลิง และรถพยาบาล เข้ามาใกล้ และผู้คน พวกเขาหยุดแล้วมาช่วยผม
“เกิดอะไรขึ้น” ผมตะโกน “เราต้องเอาภรรยาและ..”
“เร็วครับคุณออก “ เสียงพูด ผมมองขึ้นไป ในแสงสีเทา คนผู้พูดดูใหญ่และดำเหนือผม
“แต่ภรรยาและลูกสาวของผม อยุ่ในนี้” ผมตะโกน
“เราต้องเอาพวกเขาออกมา”
และผมก็ปาชิ้นส่วนของไม้และหินที่ผมเอาไว้ในมือไปยังถนน และกลับมาเพื่อจะเอาอีกจากประตูที่พัง แต่ทันใดนั้น มือแข็งแรงก็จับผมและดึงผมขึ้นไปยังถนน
“ออกมาครับคุณ” เสียงนั้นพูด
“แต่ภรรยาผม”
“ผมเข้าใจครับ” เสียงนั้นพูด ซึ่งผมรู้แล้วว่ามาจากพนักงานดับเพลิง “แต่มันอันตรายเกินไปสำหรับคุณที่จะเข้าไปในนั้น ให้พวกเราไปเถอะครับ ในนั้นเต็มไปด้วยแก๊ส คุณไท่ได้กลิ่นมันหรือ ? “
ผมสามารถดมได้ตอนนี้ ผมหยุด และผมก็รู้สึกว่าอยู่ในตัวผม
พนักงานดับเพลิงปล่อยผมไป และผมก็ล้มลงไปยังถนนและร้องไห้
ผมถูกพยุงขึ้นโดยหลายมือ และจากนั้น ผมก็นอนในด้านหลังของรถพยาบาลที่จอดห่างออกไปไม่กี่เมตรจากถนน ผมไอเยอะมาก ดังนั้นพยาบาลเลยวางอะไรบางอย่างบนหน้าผมเพื่อช่วยผมหายใจ ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นและพยายามจะลุกขึ้นนั่ง
“นอนลงเถอะค่ะ” พยาบาลพูด “คุณต้องพักผ่อนช่วงหนึ่ง”
“แต่ภรรยาและลูกสาวของผมอยู่ในห้องใต้ดิน” ผมพูด “ผมต้องตามหาพวกเขา”
“คุณไม่สามารถทำอะไรได้ตอนนี้ค่ะ” น้ำเสียงที่จริงใจ “ พักผ่อนเถอะค่ะ”
ผมต้องนอนช่วงสองสามนาที เมื่อผมตื่นขึ้น ผมนั่ง จากนั้นก็ยืนขึ้น และเดินไปยังถนน พนักงานรถพยาบาลยืนข้างนอก
“คุณรู้สึกดีขึ้นแล้วหรอครับ?” หนึ่งในนั้นถาม
“ดีขึ้นมากแล้วครับขอบคุณ” ผมตอบ “มีข่าวอะไรไหมครับ”
“ยังไม่มีครับ” พนักงานอีกคนหนึ่งพูด
ผมเดินผ่านฝูงคนที่ตอนนี้มากขึ้นแล้ว อากาศก็ดีขึ้นตอนนี้ด้วย แต่ถนนก็เต็มไปด้วยแสงสีฟ้า พนักงานดับเพลิงติดตั้งไฟไปข้างหน้าบาร์ของ zsolt ดังนั้นพวกเขาเลยเห็นว่าอะไรที่กำลังจะทำ และตำรวจก็กันผู้คนออก
“สวัสดีตอนเย็นครับ คุณ “ พูดโดยตำรวจหนุ่มนั่งหน้ารถตู้ “นั่งสิ่ครับ”
ผมนั่งตรงข้ามกับเขา
“มีข่าวอะไรบ้างหรือเปล่าครับ”
“รู้สึกว่ายังไม่มีครับ” เขาพูดหน้าตาจริงจัง “ผมขอถามข้อมูลบางอย่างได้ไหมครับ”
และหลังจากห้านาทีต่อมา ผมพูดความจริงและวันที่เกี่ยวกับตัวผม Andrea และ kati ให้เขาฟัง ซึ่งเขาก็จดลงกระดาษเยอะมาก เขาถามผมด้วยว่าผมรู้เกี่ยวกับบาร์และผู้คนที่ทำงานอยู่ที่นั้น และใครจะอยู่ข้างในเวลาเกิดระเบิดขึ้น
“ผมควรทำอย่างไรดี” ผมถาม รู้สึกไม่แน่ใจในตัวเอง
“คือคุณครับ” เขาตอบ “คุณอยู่ใกล้ ดังนั้น ทำไมคุณไม่กลับไปที่บ้านและรอที่นั่นล่ะ? ผมจะเอาเบอร์โทรคุณไป และจะโทรหาคุณทันทีที่มีข่าว”
“โอเค” ผมพูด “ขอบคุณครับ”
ผมออกจากรถตู้ และก็กลับไปยังฝูงชน ออกจากแสงไฟและเสียงข้างหลังผม ผมรู้สึกแย่มาก ลึกข้างใน ผมไม่เชื่อว่าใครก็ตาม ในห้องใต้ดินนั้น จะมีชีวิตผ่านการระเบิดนั้น บาร์ถูกทำลายโดยสิ้นเชิง มันเป็นไปม่ได้ที่ Andrea และ kati จะมีชีวิตอยู่
จากนั้นผมเริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับความโ.ที่ผมเป็นอยู่ ทำไมผมไม่บอกเอาเดรีย ว่าผมเห็นอะไรในความฝัน และอะไรที่ผมรู้จากคุณ fischer ผมไม่เชื่อว่าตัวเองฆ่าภรรยาและลูกสาวของผม และทั้งหมดเพราะว่าผมสนใจในเรื่องของ doppelenger ที่จะคิดรอบคอบเกี่ยวกับคนสองคนที่รักที่สุดในโลก และก็สนในในเรื่องของdoppelenger ที่ต้องการจะบอกผม...ทำไมผมถึงโง่อย่างนี้ บาร์ถูกทำลาย ภรรยาและลูกก็ตาย และชีวิตผมตอนนี้ก็ถูกทำลายแล้ว ผมคงไม่มีความสุขอีกต่อไป

how-i-met-myself บทที่ 15

Chapter 15 I discover some more facts
วันต่อมา ผมกำลังเดินกลับบ้านจากที่ทำงาน แน่นอนผมกำลังถามตัวเองว่าผมควรไปพบกับ doppelganger ของผม janos szabo ไหม สำหรับครั้งที่สามของวันที่ 18 มกราคม
ขณะที่ผมกำลังเดินมาตามถนน ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งจัดป้ายใหม่บนร้านเก่า มันมีชื่อเจ้าของเป็นสีแดง และข้างล่างเป็นคำว่าท szabo ในสีเขียว ในหน้าต่างมันมีสูท แจ็คเก็ต และกางเกง szabo ช่างตัดเสื้อ ช่างตัดเสื้อกำลังนำป้ายใหม่ขึ้น Szabo ผมคิด จากนั้นผมก็พูดว่า janos szabo ออกมาดัง จากนั้นผมคิด janos ช่างตัดเสื้อ john ช่างตัดเสื้อ john taylor ! ผมหยุดที่ถนน janos szabo ก็คือ john taylor ! doppelganger ของผม และผมแบ่งชื่อกัน john taylor คือชื่อภาษาอังกฤษแต่ภาษาฮังการีคือ janos szabo ขนผมลุกขึ้น นี่คือสิ่งที่ใหม่และสำคัญ เราใช่ชื่อร่วมกัน !
ผมต้องดื่ม ดังนั้นผมเลยไปไปที่บาร์ของ Zsolt และคิดเกี่ยวกับอะไรที่ผมพบ ผมพยายามจะตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรดี ผมควรบอก Andrea ไหมเกี่ยวกับเรื่องนี้ ? บางทีอาจจะช่วยให้เธอเชื่อผม? ผมไม่รู้ ผมจำได้ว่าผู้ชายในความฝันเมื่อคืน ที่ห้องใต้ดินที่ถูกทำลาย กำลังหาอะไรบางอย่าง ผมตัดสินใจจะไปหาคุณ fischer อีกครั้ง
ผมเดินเร็วไปยัง felka utca และเข้าไปข้างในและขึ้นลิฟต์ไปยังแฟลตของเธอ
“คุณจำผมได้ไหม ผมเข้ามาถามคุณเกี่ยวกับ janos szabo ไงครับ คุณ fischer “ ผมถามเมื่อเธอให้ผมเข้าไปข้างใน
“โอ้ ชายหนุ่มผู้น่าสงสาร” เธอกล่าว แล้วมองมาที่ผมอย่างเศร้า “และคุณรู้อะไรไหม คุณดูเหมือนกับเขาด้วย”
นี่ค่อนข้างจะแปลกใจมาก “จริงหีรอครับ” ผมถาม
ผมเคลื่อนตัวไปยังไฟที่แข็งแรงในห้อง
“ใช่” เธอพูด มองดูที่ผมอย่างรอบคอบ “ คุณดูเหมือนมาก จมูก ตา ปาก เหมือนมากจริงๆ ฉันไม่ได้มองคุณรอบคอบตอนที่คุณมาครั้งก่อน โอ้ ชายหนุ่มผู้น่าสงสาร”
ผมคิดว่าตัวผมกำลังร้อน
“คุณ fischer ครับ ผมมาเพื่อถามคุณบางอย่างที่ยาก “ ผมพูด จากนั้นผมเดินต่ออย่างช้าๆ เพราะว่าผมกลัวคำตอบของเธอที่เป็นไปได้ “คุณจำชื่อของภรรยาและลูกสาวที่ถูกฆ่าที่ห้องใต้ดินได้ไหม ? “
“คือว่า ฉันรู้ว่าภรรยาชื่อ Andrea “ เธอเริ่ม และผมรู้สึกว่าหน้าของผมซีด “แต่ ลูกสาวตัวเล็กของเธอ..ของคิดก่อนนะ”
“มันไม่ใช่....” ผมคอย และจากนั้นพูด “ มันไม่ใช่ kati ใช่ไหม? “
คุณ fischer มองดูฉันและยิ้ม “ใช่ นั่นมันใช่” เธอพูด “น่าจะถูกต้อง Andrea และ kati ครอบครัวของเขา”
ผมขอบคุณเธอและออกอย่างรวดเร็วเท่าที่ทำได้ หัวของผมหมุนละหมุน ผมรู้สึกป่วย ข้างนอก ในถนนที่หนาว ผมยืนตรงข้างกำแพงของตึก มันมีสางใหม่มากมายอยู่ในหัวของผมที่จะเข้าใจ doppelganger ของผมมีชื่อเดียวกับผม szabo หรือ taylor ผมเหมือนกับเขา และภรรยาและลูกสาวของเขาก็มีชื่อเหมือนกับของผม!
ผมเริ่มถามตัวเองว่าสิ่งที่เกี่ยวกับชีวิตของเราเหมือนกันเท่าไหร่ อาทิตย์หน้า ผมไปที่ ออฟฟิศอัดเสียงสาธราณะ ในช่วงพักเที่ยง นี่เป็นออฟฟิศที่เก็บข้อมูลเกี่ยวกับผู้คนที่อาศัยอยู่ในฮังการี วันนี้ และ ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นั้นในอดีต ผมถามประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับ janos zsabo ผู้เคยอยู่ที่ felka utca ในปี 1945 และตายปี 1956 มันเป็นเรื่องประหลาดใจง่ายมาก เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่ของพวกเขา ตอนนี้ ผมเกือบจะคาดข้อมูลได้ว่า ผู้ช่วยจะให้ข้อมูลว่า janos เกิดวันที่ 23 ตุลาคม
นั่นเป็นวันเกิดของผมเช่นเดียวกัน
ตอนนี้ผมมั่นใจว่าเรื่องจริงทั้งหมดดนี้เกี่ยวกับชีวิตของเขาและผม ไม่เพียงเหมือนกันเท่านั้น แต่doppelganger กำลังจะบอกผมบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญ แต่ผมไม่รู้ว่าคืออะไร ผมต้องการจะพูดเกี่ยวกับมันกับ Andrea แต่นั่นก็ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้ อย่างแรกเลย เธอจะไม่ฟังผม และจากนั้นแม้ว่าเธอฟังแล้ว ผมก็ไม่คิดว่าเธอจะเข้าใจ ไม่ก็เธอก็จะไม่ต้องการที่จะเข้าใจ เพราะเธอกังวลเกินไปกับเรื่องนี้ ผมตัดสินใจจะรอและดู ว่าผมสามารถเจอกับ dopperlganger ของผมอีกครั้งในวันที่ 18 มกราคมไหม

how-i-met-myself บทที่ 18

Chapter 18 unexpect help
ผมเดินผ่าน gergely utca อย่างช้า รู้สึกราวกับว่าผมอยากตาย ผมไม่ได้มองว่าผมกำลังจะไปที่ไหน ผมมองลงไปยังพื้น ไม่มีความคิดอะไรแล้ว ทันใดนั้น เมื่อผมถึงหัวมุม ผมชนบางคนเข้า
“ขอโทษครับ” ผมพูด เงยหน้าขึ้น
ผมเห็นมือคือบางคนเหมือนผม มันคือ แฝด ของผมอีกแล้ว เรามองไปยังตาของอีกฝ่าย และจากนั้นเขาก็ยกแขนขึ้นและชี้นิ้ว ผมมองเมื่อเขาชี้นิ้ว และผมก็เฆ้นคนสองคนตรงทางสุดของถนนมืด คนหนึ่งคือผู้หญิง อีกคนหนึ่งคือเด็ก ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ขณะที่ผมเริ่มวิ่ง ผมมองกลับไปยังผู้ชาย
ไม่มีใครอยู่ที่นั่น
“ขอบคุณพระเจ้า” ผมพูดเป็นครั้งสุดท้าย “ผมคิดว่า...ผมคิดว่า.คุณ”.
“ชูส์” Andrea พูด แล้วก็เอามือของเธอปิดปากผมไว้ “และเราก็คงเป็น ถ้าไม่เจอเพื่อคุณ
“เพื่อนคนไหนล่ะ?” ผมถาม “Zsolt ? หรอ”
“ไม่ใช่จอห์น” เธอพูดแล้วหัวเรา “แฝดของคุณไง”
“ของผม..” ผมยืนพร้อมปากอ้า. “คุณหมายความว่ายังไงล่ะ?”
และเอนเดรียเลยอธิบายให้ผมฟังว่าเกิดอะไรขึ้น
“ฉันเดินไปยังบาร์กับเkati พร้อมที่จะช่วยระหว่างที่ zsolt ออกไปหาหมอ zsolt ยืนที่ถนนนแล้วเมื่อฉันไปถึง เขาบอกฉันว่าที่นั่นไม่มีใครอยู่ที่บาร์เลย และเราเลยยืนคุยกัน 2-3 นาที จากนั้นเขาก็ขึ้นรถไป และออกไปรับแม่ไปหาหมอ เมื่อฉันหันกลับจะลงไปยังบาร์ ฉันเห็นคุณยืนอยู่หน้าทางเข้า ฉันเรียกชื่อคุณ และถามคุณว่าคุณต้องการอะไร แต่คุณก็ไม่พูดอะไร และฉันเลยพยายามจะลงไปที่บาร์ คุณไม่ได้ขยับ ฉันบอกให้คุณขยับออกไปแต่คุณก็ไม่ จากนั้น kati ก็เริ่มร้องไห้ ฉันถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น “เห็นไหมล่ะจอห์น คุณทำเธอร้องไห้” ฉันพูดกับคุณ kati ร้องไห้และส่ายหัว “ไม่ใช่พ่อค่ะ “ เธอพูด “ไม่ใช่พ่อ”
ฉันมองดูที่ผู้ชายข้างหน้าฉันอีกรอบ อย่างรอบคอบ เพราะฉันดูในแสงฤดูหนาวที่มือ..จากนั้นฉันก็คิดว่าต้องเป็นแฝดของคุณแน่ เสื้อโค้ทแตกต่างกัน มันดูไม่ทันสมัย ทันใดนั้น ฉันก็จำได้ว่าอะไรที่หนังสือที่คุณซื้อมาพูดเกี่ยวกับแฝด ในนั้น
“มันเป็นบางครั้งที่สามารถถูกเห็นโยบางคนที่ใกล้ตัว ถ้ามีข้อความที่สำคัญ” ขณะที่ฉันมองเขา ผู้ชายชี้ลงไปที่ถนน ฉันมองตามไป มันไม่มีอะไร
ฉันมองผู้ชายและถามเขาว่าตั้งใจจะชี้ลงไปที่ถนน และในที่สุด ฉันก็เข้าใจว่าเขาต้องการให้ฉันออกไปและฉันก็ทำ ฉันเดินกลับบ้าน เมื่อเรากลับมาที่บ้าน kati ก็งีบหลับที่โซฟา ขณะที่เธอกำลังหลับอยู่ ฉันก็ชงชา ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคล้ายระเบิดจากที่ไหนสักแห่งข้างนอก มันค่อนข้างเป็นเสียงที่ไกลออกไป มันทำให้ฉันปลุก kati และ สวมเสื้อให้เธออีกครั้ง และเราก็มาเจอว่าอะไรที่เกิดขึ้น แน่นอน ฉันกลัวจริงๆที่คุณอยู่ในบาร์จอห์น “
เรามองกันและกันขณะที่เราออกจากประตูของแฟลตที่เราอยู่
“มันเป็นเรื่องที่แปลกมากนะ” ผมพูด
“ใข่มากๆเลย” Andrea พูด “คุณต้องเขียนลงไปนะ”
“ผมจะเขียน” ผมพูด
และเราก็เข้าไปข้างในและปิดไฟ...*

เฮ้อ จบซะที แต่แนะนำควรอ่านเล่มจริงด้วยนะ เพราะอันนี้มันเป็นแค่สรุป

how-i-met-myself บทที่ 13

Chapter 13 problem at home
ผมไม่แน่ใจว่าผมเดินกลับไปที่แฟลตของเราได้อย่างไร ผมกังวลเป็นอย่างมาก เอนเดรียมาที่บ้านกับ kati ตอน 2 ทุ่ม และพาเธอเข้านอน ผมอยากจะบอก Andrea ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมไม่รู้จะพูดว่าอะไรเพราะว่าเธอโกรธมากเกี่ยวกับมันตอนบ่ายนั้น ผมต้องการจะพูดเกี่ยวกับอะไรที่ผมบอกเธอ ผมทั้งสนใจและกลัวในเวลาเดียวกัน
“Andrea” ผมเริ่ม “ผมรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น”
เธอไม่ได้ตอบ เธอกำลังดูหนังสือพิมพ์
“Andrea”ผมลองอีกครั้งคุณอยากให้ผมบอกไหมว่าผมรู้อะไร?”
เธอมองมายังผมแบบเย็นชา
“คือ จอห์น “ เธอพูด “คุณรู้ว่าฉันพอแล้วเกี่ยวกับเรื่องของคุณ แต่ฉันก็หวังว่าจะได้ยินตอนต่อไป เอาเลย” เธอดูเหนื่อยและเป็นกังวล
ผมบอกเธออะไรที่คุณ fischer พูด อย่างรวดเร็วและเงียบ เธอมองผมขณะที่ผมพูด เมื่อผมพูดเสร็จ เธอก็พูดว่า “แล้วยังไงต่อ? “
“คือ.คุณไม่เข้าใจหรอ นั่นมันเขา คนที่ผมเห็นทุกวันที่ 18 มกราคม” ผมตอบ
“ใคร” Andrea ยถาม
“janos szabo ไง” ผมพูด
“โอ้จอห์น” เธอบอก “คุณจะเห็นคนตายแล้วได้อย่างไร? ฉันคิดว่าคุณต้องป่วยแล้วล่ะ “
“คุณหมายความว่ายังไง” ผมถาม
“ฉันหมายความว่าคุณต้องเหนื่อยมากจากงานและเพราะลูก” เธอพูดต่อ “และคุณก็ต้องการความช่วยเหลือจากหมอ”
“แต่ Andrea” ผมตะโกน “คุณมากับผมในวันนที่ 18 มกราคม และเห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“จอห์น จำไว้นะว่าฉันเห็นทั้งหมดคือคุณล้มลงและตะโกน “ เธอบอก
ผมนั่งมองเธอโดยไม่ได้พูดอะไร ภรรยาผมไม่เชื่อผม เธอคิดว่าผมป่วย และแน่นอน ผมรู้ว่าทั้งหมดนั่นจริง ผู้ชายคนนี้ janos szabo doppelganger ของผม อยู่ที่นั้นด้วยเหตุผล เขาอยู่ที่นั่นเพื่อที่จะบอกอะไรบางอย่างกับผม ช่วยผมในทางหนึ่ง
ผ่านสองสัปดาห์ต่อมา ผมพยายาที่จะคุยเกี่ยวกับมันกับ Andrea แต่เธอไม่เคยต้องการที่จะฟังผม น่าเศร้า doppelganger ของผม ดูเหมือนกำลังสร้างกำแพงระหว่างเรา เวลาที่คุยกันกลายเป็นเรื่องที่ยากกว่าที่เคยเป็นมา เรามักจะใช้เวลาช่วงเย็นโดยไม่ได้คุยกันเท่าไหร่นัก หรือไม่ก็ภรรยาของผมก็นอนเร็ว เธอบอกว่าเธอเหนื่อยหลังจากวันที่ดูและ kati และผมก็จะยู่ดูหนังเก่าในทีวี จนถึงชั่วโมงใกห้เช้า
ผมคิดเกี่ยวกับมันอย่างรอบคอบ อีกครั้ง และ อีกครั้ง บางอย่างเป็นความจริง ผู้ชายที่ชื่อjanos szabo เคยอยู่ที่ เลขที่ 7 felka utca วันที่ 18 มกราคม 1945 ภรรยาและลูกสาวของเขาถูกห๋าในห้องใต้ดิน ที่ซึ่งตอนนี้คือบาร์ของ Zsolt ใน gergely utca สิ่งอื่นี่ยากที่จะเข้าใจ ผมเคยอยู่ข้างนอกของตึก felka utca สองรอบในวันครบรอบของวันที่ 18 มกราคม และผมก็พบผู้ชาย และเขาก็เหมือนกับผม มันหมายความว่าอย่างไรกัน ?

how-i-met-myself บทที่ 14

Chapter 14 another year goes by
ปีหนึ่งผ่านไปเร็วมากๆ Andrea และผมยังอาศัยอยู่ที่แฟลตเดิม เรานอนเตียงเดิม และ กินอาหารเดิม เราทั้งคู่ดูแลลูกสาวตัวเล็กที่น่ารักของเรา แต่จริงๆเราไม่ได้สนิทกันอีกต่อไปแล้ว นั่นเพราะว่า janos szabo ยืนระหว่างเรา ผมใช้เวลานานที่ทำงานในแต่ละวัน และค่อนข้างที่จะทำงานวันเสาร์ด้วย ผมมักจะดื่มไวน์ที่บาร์ของ zsolt ในสองหรือสามวันในตอนเย็นของแต่ละอาทิตย์ ในสองวันตอนเย็นของแต่ละสัปดาห์ เอนเดรียจะไปเล่นโยคะ
ดังนั้นสิ่งต่างๆเริ่มต้นเปลี่ยนแปลงไปอย่างช้าๆ เรามีเวลาที่ดีเมื่อเราพาkati ไปเยี่ยมอังกฤษครั้งที่สองในเดือนสิงหาคม อังกฤษอยู่ห่างจากบูดาเปสมาก และที่นั่นมีหลายอย่างให้เห็นและให้ทำ และเพื่อนๆมากมาย และครอบครัว ที่ไปเยี่ยม ที่ผมสามารถที่จะลืมเกี่ยวกับการพบกับตัวเองได้
แน่นอน ทุกคนรัก kati เธอเป็นเด็กตัวเล็กที่น่ารักมีความสุข และนี่ดูเหมือนจะช่วยให้ Andrea และผม จะสร้างความรักของเราให้กันและกันอีกครั้ง ค่อนข้างจะเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของหน้าร้อนเมื่อเราพา kati ไปยังทะเลครั้งแรก เธอชอบเล่นน้ำ และเล่นบนหาดทราย เราสนุกสนานที่เล่นกับเธอ หลังจากที่เรกลับมาจากการพักร้อนในเดือนกันยายน สิ่งต่างๆดูเหมือนจะดีขึ้นที่บ้านด้วยเช่นกัน ผมเริ่มที่จะทำงานสำคัญบางอย่าง ซึ่ง ใช้เวลามากกว่าเวลาของผม เอนเดรียตัดสินใจว่าเธอต้องการจำทำงานอีกครั้ง ดังนั้นเราเลยให้ kati ไปเรียนที่โรงเรียนที่น่ารักสำหรับเด็กเล้ก มันเพิ่งจะตอนเช้าในตอนแรก แต่เด็กหญิงตัวเล็กก็ชอบมันมาก ในเดือนพฤศจิกายน เราปล่อยให้เธออยูทั้งวัน Andrea สอนภาษาฮังการีเล็กน้อยที่นี่และก็ช่วย zsolt ที่บาร์ของเขาอีกครั้ง สำหรับคู่รักในตอนเช้าของสัปดาห์ มันดูเหมือนว่าปัญหาของเราได้หายไปแล้ว
เราใช้เวลาในช่วงหยุดคริสมาสที่บ้านของเราเอง เป็นครอบครัวที่เล็กมีความสุข จากนั้นปีใหม่เราก็ได้ไปที่ต่างจังหวัด ไปอยู่กับครอบครัวของ Andrea เป็นปกติ เรามีเวลาที่ดีที่นั่นกันมาก
เพียงแค่เมื่อผมกลับไปทำงานวันที่ 6 มกราคม และเริ่มที่จะหาวันที่จะเสร็จงานที่ผมทำอยู่ นั่นเป็นวันที่ 18 มกราคมอีกครั้งหนึ่ง ผมต้องการที่จะพูดกับ Andrea เป็นอย่างมากเกี่ยวกับมัน แต่ก็กลัวว่าจะทำลายความสุขที่เราพบกันอีกครั้ง
ดูเหมือนจะให้ผมจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นวันที่ 18 มกราคมเมื่อสองปีก่อน ผมฝันร้าย มันเป็นฝันแบบเดิม ประตูใน felka utca เสียงดังจากที่ไหนที่ใกล้ ผู้ชายวิ่งออกมา ผมล้มลงที่สนาม ผู้ชายคนนั้นวิ่งไปยังถนนน ผมตามเขาไป และตอนนี้ผมมองเขาเพราะเขาเริ่มมองบางอย่างในห้องใต้ดินที่ถูกทำลาย ใน gergely utca
ทันใดนั้น ผมตื่นขึ้น และตะโกนว่า “ช่วยด้วย ! “ ผมร้องไห้และร้อนมาก ผมรู้สึกหวาดกลัว
Andrea ตื่นขึ้น “ เป็นอะไรจอห์น “ เธอถาม เธอดูตกใจมาก
ผมมองไปที่เธอ และดึงเธอให้มาใกล้ผม ผมมีความรู้สึกที่แย่มากในฝันครั้งนี้ และการพบกับตัวเอง มีบางอย่างที่ต้องทำกับเธอ

how-i-met-myself บทที่ 12

บทที่ 12 มองหาความจริง

ผมยืนมองประตูที่ปิดและฟัง Andrea ลงลิฟต์ไปยังชั้นล่าง ผมพยายามตัดสินใจว่าจะทำยังไงต่อไป ผมรู้ว่า Andrea เหนื่อยกับเรื่องของ doppelganger แต่ยังไงผมก็เหนื่อย และผมก็รู้ว่าเธอต้องการให้ผมใช้เวลากับเธอและลูกให้มากขึ้น ผมก็อยากเป็นอยากนั้นเหมือนกันแต่ผมก็ต้องการที่จะรู้ว่าทำไมมันเรื่องนี้ถึงเกิดขึ้นกับผม
หลังจากนั้นไม่กี่นาที ผมสวมเสื้อโค้ทแล้วเดินมารอบๆ gergely utca และเจอแม่บ้านอีกครั้ง เวลานี้ผมต้องคุย ผมถามคำถามมากมาย เช่น มีครอบครัวชื่อ Szabo ในแฟลตนี้ไหม ไม่มี มีครอบครัวชื่อว่า Szabo ในเวลาที่เธอเป็นแม่บ้านไหม ไม่มี มีคนแก่อาศัยอยู่ในตึกนี้ไหม มีเพียงนางKovacs ที่อยู่ชั้น 2 อายุประมาณเจ็ดสิบ ผมจึงตัดสินใจที่จะถามเธอ
เธอเป็นคนแก่ที่น่ารัก แต่เธอก็ย้ายมาที่แฟลตตอนปี 1979 หลังจากสามีของเธอตาย เธอเลยสนิทกับลูกสาวของเธอและครอบครัวที่อาศัยอยู่ใกล้ๆ
หลังจากนั้น ผมก็เดินไปรอบๆ หมายเลข 7 felka utca และก็พบแม่บ้าน ผมถามเธอคำถามเดิมๆ และผมก็มีความสุขมาก เมื่อเธอบอกผมว่าเคยมีครอบครัว Szabo อยู่ที่ชั้นสาม!
ผมขึ้นลิฟต์ไปและก็พบแฟลต ประตูเปิดออกโดยผู้ชายตัวใหญ่ที่สวมเสื้อกั๊กสกปรก
“ คุณ Szaboหรือครับ ? “ ผมถาม ชักจะไม่แน่ใจในตัวเอง
“ใครอยากจะรู้” เขาตอบ ดูโกรธๆ
“เอิ่มม เออ ผมกำลังหาญาติของภรรยาผมของในครอบครัว Szabo “ ผมพูด คิดอย่างเร็ว” “ผม เอ่ออ คุณจะช่วยผมได้ไหม?”
“คุณอยากจะรู้อะไร” เขาถาม ด้วยน้ำเสียงแย่ๆ
“ครอบครัวของคุณอยู่ที่แฟลตนี้ตอนที่สงครามจบใช่ไหม ? “ ผมถาม
“ไม่ใช่กงการอะไรของคุณ “ เขาตอบ และเริ่มที่จะปิดประตู
“ได้โปรดเถอะ คุณ Szabo “ ผมพูด “ผมมาไกลมากและมันสำคัญมากสำหรับผมนะครับ”
“นี่” คุณ Szabo พูด “ผมจะรู้ได้ไงว่าคุณไม่ใช่ตำรวจหรือนักสืบอะไรทำนองนั้น
“คุณ szabo มองที่ผมสิ” ผมตอบ “ผมเป็นคนอังกฤษ ผมทำงานกับคอมพิวเตอร์ ผมแค่ต้องการรู้ว่าครอบครัวของคุณอาศัยอยู่ที่นี่ในช่วงสงครามไหม”
เขาดูจะนุ่มนวลลงหน่อย
“ไม่ พ่อแม่ของฉันย้ายมาที่นี่หลังจากมีการปฏิวัติ ในปี 1956 “ เขาพูด “ตอนนี้พวกเขาตายแล้ว ฉันเกิดที่นี่ในปี 1958 โอเคไหม ? “
“ครับ” ผมตอบ “ขอบคุณมากสำหรับเวลาของคุณ”
ผู้ชายอะไรน่ากลัวจัง ผมคิดขณะเดินกลับไปยังลิฟต์ และอะไรอีก ไม่ใช่คนที่ผมต้องการ
ผมเดินกลับไปยังผู้ดูแลบ้าน
“ไม่ใช่ Szabos ที่ถูกนี่ครับ “ ผมพูดเมื่อเธอมายังประตู
“ตายจริง” เธอพูด “ขอโทษ แต่เราไม่มีอีกแล้วค่ะ”
“แต่ว่า มีใครที่อายุเยอะๆอีกไหมครับ” ผมถาม “หรือว่ามีครอบครัวที่อาศัยอยู่ที่นี่มานานมากแล้วครับ ? “
“มี” เธอตอบ “มีอยู่คนหนึ่ง คือนาง Fischer ที่ชั้น 4 เธออยู่ที่นี่มานานแล้วล่ะ”
“โอ้ เยี่ยมมากเลยครับ “ ผมตอบด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณครับ”
ผมกลับไปยังลิฟต์และขึ้นไปยังชั้น 4 และก็พบแฟลตที่ถูกต้อง
ผมกดกริ่งอีกครั้ง และ อีกครั้ง ก่อนที่หญิงแก่จะเปิดประตู เธอหูไม่ค่อยดีนัก แต่เธอก็ให้ผมเข้าไปในครัวของเธอ และเชิญผมดื่มกาแฟ
“คุณ Fischer ครับ คุณอยู่ที่นี่ ใน Felka utca ใช่ไหม? “ ผมต้องพูดคำถามแต่ละคำถามสามรอบก่อนที่เธอจะเข้าใจที่ผมพูด เนื่องจากภาษาฮังการีของผม และ หูที่เป็นปัญหาของเธอ
“ตั้งแต่ ปี 1937 จ้ะ” เธอตอบ “ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่ตอนยังสาวๆกับสามี ชื่อ ปาล เขาตายเมื่อ 5 ปีที่แล้ว”
“ผมเสียใจด้วยนะครับ “ ผมพูด “คุณอาศัยอยู่ที่นี่ในช่วงสงครามหรือเปล่าครับ?”
“ใช่ “ เธอตอบ “คือว่า ฉันใช่ สามีของฉันออกไปรบหลายรอบมาก “
“คุณอยู่ที่นี่ในปี 1945 ตอนที่ชาวรัสเซียฆ่าชาวเยอรมัน หรือเปล่าครับ “ ผมถาม
“ใช่ ใช่ “ นาง Fischer ตอบ “เราไม่รู้ว่าใครแย่กว่ากัน พวกเยอรมันหรือว่ารัสเซีย! “
“แล้วคุณจำได้ไหมว่ามีคนอื่นที่อาศัยอยู่ตึกนี้ไหม? “ ผมกล่าวต่อ
“ได้บางคน” เธอตอบ “ผู้คนมากมายถูกฆ่า” ตอนนี้เธอดูเสียใจเกี่ยวกับการคิดถึงวันเวลาที่แย่ๆอีกครั้ง
“คุณพอจะจำครอบครัวที่ชื่อ szabo ได้ไหมครับ” ผมถาม
เธอมองผมด้วยสีหน้าแปลกๆ ผมคิดว่าเธอกำลังจะบอกว่าจำอะไรไม่ได้ ทันใดนั้นเธอก็พูดอย่างเงียบๆว่า “โถ โถ janos “ผมมองเธอและคอย
“ต้องการกาแฟอีก หรือ น้ำผลไม้อีกไหมล่ะ ? “ เธอพูดและยืนขึ้น
“ไม่ครับ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับคุณ Fischer “ ผมพูด “ขอโทษนะครับ แต่ว่าคุณพูดอะไรเกี่ยวกับ janos zsabo เมื่อกี้นะครับ ? “
ผมรอคอยอีกครั้ง
“ โอ้ มันแย่มาก “ เธอบอก “เรารู้สึกเสียใจกับเขา มันเป็นเรื่องร้ายที่เกิด เเต่ดีที่วันนั้นการต่อสู้จบลง”
เธอหยุดอีกครั้ง ผมรอ ความคิดในหัวผมกำลังสับสน
“เขาดูแลครอบครัวของเขาตลอดในช่วงสงคราม” เธอพูด “สุขภาพของเขาไม่ค่อยดี และเขาก็ไม่ได้ออกไปรบ จากนั้นเมื่อปี 1943 ภรรยาของเขาก็คลอดลูก เป็นเด็กผู้หญิงน่ารัก พวกเขามีความสุขกันมาก”
ผมยิ้มและคิดถึง kati
“ภรรยาของเขาไป และช่วยงานในร้านในห้องใต้ดิน “ เธอเล่าต่อ
“จากนั้นในวันนั้น...”
“ว่าแต่ ที่ไหนที่เป็นร้านใต้ดินครับ” ผมถามอย่างรวดเร็ว
“โอ้ ไม่ไกลหรอก “ เธอตอบ “อยู่ตรงหัวมุมที่ gergely utca “
ผมมองเธออย่างยากลำบาก ผมแทบไม่เชื่อที่ตัวเองได้ยิน
“และในวันนั้น วันที่การต่อสู้สิ้นสุดลง ในเดือนมกราคม 1945 “ เธอพูดต่อ “janos ไปยังสนาม สถานที่ข้างนอกเล็กๆสำหรับเด็กเล่น เขาพูดคุยเล็กน้อยกับเพื่อนบ้านของเขา เรารู้ว่าการต่อสู้ใกล้จบแล้ว คุณจะได้ยินเสียงปืนบ้างจากข้างนอกและบางครั้งก็มีระเบิดก็มาจากพวกรัสเซีย ทันใดนั้น มีผู้ชายวิ่งไปยังตึก ตะโกนบอก janos บอกเขาให้ไปที่ gergely utca ที่ร้านใต้ดินอย่างรวดเร็ว มีบางอย่างได้เกิดขึ้น เขารีบวิ่งออกไปทันที และเมื่อเขากลับมา เขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ตอนนี้เธอหยุดไปเป็นเวลานาน
“คุณจะบอกผมได้ไหมว่าอะไรเกิดขึ้น คุณ Fischer” ผมถามอย่างเงียบๆ
“โอ้..มันแย่มาก “ เธอบอก ตาของเธอแฉะเพราะการร้องไห้ “มันเป็นโชคร้ายมาก ไม่ยุติธรรมเลย หลังจากสงครามสิ้นสุด พวกรัสเซียก็ระเบิดโจมตีตึกข้างบนร้านใต้ดินใน gergely utca มันไม่ได้ระเบิด แต่มันก็หนักพอที่จะทำลายร้านใต้ดิน และดังนั้น หญิงสาวและลูกของเธอจึงถูกฆ่า.ไม่ยุติธรรมจริงๆ”
ผมมองดูผู้หญิงแก่ ทั้งรู้สึกสุขใจและเสียใจ ผมหาความจริงได้จากบางคนที่เคยอยู่ที่นี่
“เกิดอะไรขึ้นกับ janos หลังจากนั้น “ ผมถาม
“โอ้.. น่าสงสาร ชายที่น่าสงสาร! เขาไม่ต้องการจะอยู่ต่อไป สุดท้าย เขาตายตอนที่สู้กันในถนนปี 1956 เราทั้งหมดคิดว่าเขาต้องการจะตาย เขาไม่มีอะไรเหลือเพื่อจะอยู่ต่ออีกแล้ว